มี บาง สิ่ง ถูก เขียน ไว้ ตั้ง แต่ 200 ปี ก่อน คำ ทำนาย ที่ บอก ว่า แผ่น ดิน นี้ จะ ผ่าน 10 รัชกาล ก่อน จะ เข้า สู่ ยุค แห่ง ความ รุ่งเรือง ที่ เรียก ว่า ศรีวิไล แต่ ใน ปี นี้ ปี ที่ ฟ้า กำลัง เปลี่ยน น้ำ กำลัง หลาก ดิน กำลัง สั่น และ ใจ คน กำลัง หลง ทาง คำ เตือน ของ ผู้ มี ญาณ ชื่อ หมอ ปลาย ได้ กลับ มา ดัง กล้อง อีก ครั้ง บาง ที นี่ อาจ ไม่ ใช่ เรื่อง บังเอิญ เมื่อ คำ ทำนาย จาก อดีต กับ เสียง เตือน จาก ปัจจุบัน เริ่ม สอด ประสาน กัน อย่าง น่า ขน ลุก เรา จะ ทำ อย่าง ไร เมื่อ สิ่ง ที่ ถูก เขียน ไว้ กำลัง เริ่ม เป็น จริง ที ละ บรรทัด
และ คำ ถาม ใหญ่ ของ ชาติ คือ เรา กำลัง จะ ผ่าน พ้น หรือ สูญ สลาย ไป พร้อม กับ ยุค สมัย ฟัง เรื่อง นี้ ให้ จบ แล้ว คุณ อาจ พบ คำ ตอบ ของ คำ ถาม ยิน ดี ต้อน รับ กลับ สู่ แสง ธรรม นำ ชีวิต ที่ วัน นี้ จะ ขอ เป็น เพื่อน ร่วม ทาง กับ ทุก ท่าน เพื่อ รับ รู้ ความ จริง ชวน ขน ลุก บท ที่ 1 แสง วูบ วาบ ณ จุด เปลี่ยน แห่ง สหัสสมณวัตร คืน เดือน มืด เหนือ กรุงเทพฯ เงียบ จน ได้ ยิน เป็น เสียง น้ำ ชน ตลิ่ง เบา ๆ แม่ น้ำ เจ้า พระยา ไหล ผ่าน เหมือน เส้น เลือด ใหญ่ ที่ ไม่ เคย หลับ เมื่อ เวลา ขยับ เข้า ใกล้ เที่ยง คืน เมฆ หนา
เหนือ ฟ้า กรุง เหมือน ขยับ ตัว ช้า ๆ ราว อสูร โบราณ กำลัง พลิก กาย แล้ว ทัน ใด แสง วูบ หนึ่ง บาด เฉือน ฟ้า เงียบ กริบ ไม่ มี ฟ้า ร้อง แต่ แรง พอ ให้ คน ใน เรือน เก่า ริม น้ำ สะดุ้ง ตื่น เปลว เทียน ที่ หิ้ง พระ ไหว โอ เป็น วินาที สั้น ๆ ที่ ทั้ง เหมือง เผลอ หยุด หาย ใจ ใน เรือน ไม้ 2 ชั้น อายุ ร่วม 100 ปี ห้อง ชั้น บน ที่ เคย เป็น ห้อง หนังสือ ของ คุณ ตา ข้า ราชการ เก่า ยัง มี ตู้ กระจก ตั้ง ตระงาน บน ชั้น กลาง วาง สมุด คอย ผูก เชือก สี มนต์ กลิ่น กระดา โบราณ หอม ฝาด จาง ๆ ราว ดิน หลัง ฝน เมื่อ ลม จาก แม่ น้ำ พัด เข้า หน้า สมุด ก็ ไหว คล้าย ไคร พลิก
เอง ตัว อักษร เส้น คม แบบ โบราณ สะท้อน เงา เทียน เป็น ประกาย แล ดู เหมือน เส้น ทาง ลี้ ลับ ที่ วาด ด้วย มือ ผู้ รู้ จาก การ ก่อน เสียง แกก ของ โทรศัพท์ ดัง ขึ้น พร้อม ๆ กัน นับ ไม่ ถ้วน ทั่ว เมือง หน้า จอ เรือง แสง เป็น ทะเล ดวง ไฟ ใน ยาม ดึก ข้อ ความ และ คลิป วีดีโอ คำ เตือน จาก ผู้ มี ญาณ ได้ ถูก ส่ง ต่อ อย่าง รวด เร็ว เธอ พูด ด้วย เสียง เรียบ แต่ หนัก แน่น ถึง คราว ตื่น รู้ ธรรมชาติ กำลัง ปรับ สมดุล ให้ เตรียม ใจ ประโยค สั้น ๆ นั้น เหมือน นิ้ว ที่ เคาะ บาน ประตู ใจ คน ทั้ง เมือง ให้ แง้ม ออก ก่อน พายุ แท้ จริง จะ มา เยือน แสง วูบ บน ฟ้า กับ เสียง
เตือน ใน จอ 2 สิ่ง จาก คน ละ โลก คล้าย เยื่อน มือ เข้า หา กัน ราว เส้น ได้ ที่ มา จาก คน ละ ฟาก ของ หูก ทอ ผ้า ฝั่ง นึง คือ อดีต อัน ลึก ดำ ดิ่ง สืบ เนื่อง ด้วย ตัว อักษร บน ใบ ลาน อีก ฝั่ง คือ ปัจจุบัน ที่ เร็ว จน เวียน หัว วิ่ง ผ่าน สาย ไฟ และ คลื่น สัญญาณ ทั้ง สอง โคจร มา พบ กัน บน ระเบียง เรือน เก่า ริม น้ำ คืน นั้น เอง เจ้า ของ เรือน เป็น หญิง สูงวาย ชื่อ ยื้น ผู้ เก็บ สมุด ข่อย เล่ม นั้น ไว้ ราว หัว ใจ อีก ดวง ยาย ชื้น สลอบ เสมอ กับ คุณ ตา พูด ใน นี้ มี รหัส ไม่ ใช่ ลง ร้าย แต่ เป็น ป้าย บอก ทาง ใหญ่ ฉืน ตื่น เพราะ แสง ฟ้า แลบ พอ ลุก ขึ้น มา ก็
เห็น หน้า คอย เปิด อ้า อยู่ หน้า เดิม ที่ เคย ถูก บุปชาติ คั่น ไว้ ตัว อักษร พูด อะไร สัก อย่าง ที่ ฟัง ไม่ รู้ เรื่อง แต่ ใจ กลับ เข้า ใจ เหมือน สาย น้ำ ที่ รู้ เส้น ทาง กลับ บ้าน โดย ไม่ ต้อง ถาม ทาง ใคร อีก ฟาก ของ แม่ น้ำ อุณภพ เด็ก หนุ่ม พนักงาน คลัง สินค้า กลับ จับ กะ ดึก เขา วาง เป้ เนื้อ ตัว เหนื่อย ล้า ลง ข้าง เตียง หน้าต่าง พอ เปิด โทรศัพท์ ก็ เห็น คลิป เดียว กับ ที่ ใหญ่ ชื้น พึ่ง ดู แสง จาก จอ สะท้อน ดวง ตา ที่ คล้ำ ด้วย การ ทำ งาน หนัก เขา ดู ด้วย ความ กึ่ง สงสัย กึ่ง คาด หวัง สงสัย ว่า เป็น เรื่อง ปลุก ปั่น
อีก ครั้ง หรือ ไม่ และ คาด หวัง ให้ มี เหตุ ผล บาง อย่าง มา อธิบาย ความ สั่น คลอน ใน ชีวิต ที่ เกาะ ไม่ ติด อะไร ซะ ที ทั้ง ค่า ครอง ชีพ ทั้ง หนี้ ทั้ง ข่าว แรง งาน ที่ โรง งาน ใกล้ บ้าน เริ่ม ทยอย หยุด สาย พาน เพราะ น้ำ ท่วม ภาค เหนือ กำลัง ลง มา ทาง ใต้ ใกล้ ออก ไป ริม คู น้ำ เขต เก่า พระ มหาธี พระ หนุ่ม วัด ท่า อ่าน หนังสือ อยู่ ใต้ แสง หลอด ฟลูอ เรซen เสียง ปลา ยาง ดัง ฉาด ๆ จาก ครัว โรง ทาน ด้าน ล่าง ปน กลิ่น เข้า สวย ร้อน เมื่อ ก้ม ลง สมาธิ กลับ มา อยู่ กับ ลม หาย ใจ ท่าน ได้ ยิน เสียง คลื่น กระทบ น้ำ สม่ำ เสมอ และ ใน ความ นิ่ง
นั้น เหมือน มี เสียง ข้าง ใน ถาม อย่าง ชัด ถ้อย พร้อม หรือ ยัง ถ้า พรุ่ง นี้ น้ำ ขึ้น พร้อม หรือ ยัง ถ้า แผ่น ดิน สั่น ท่าน พนม มือ หลับ หลับ ตา ช้า แล้ว ลืม ตา กลับ มา ที่ บรรทัด เก่า แต่ รู้ ว่า ตั้ง แต่ วินาที นี้ หน้า ที่ ของ วัด จะ มาก กว่า การ สวด เย็น ต้อง เป็น จุด รวม แผนที่ ชุม ชน จุด อพยพ และ ที่ พัก ใจ ยาม พายุ มา คืน เดียว กัน เมฆ เคลื่อน ชิด ก็ ช่าง กลืน เงา เมือง เข้า ใน อ้อม แกน ทว่า ลม กลับ สงบ ผิด ปกติ ช่าง เหมือน โลก กลั้น ลม หาย ใจ รอ อะไร สัก อย่าง ริม น้ำ หน้า เรื่อน ใหญ่ ชื้น กระดิ่ง ปลาย เชือก ที่ ผุ ถูก
เรือ กระทบ กัน เบา ๆ ดัง กรี๊ง ๆง ราว ส่ง สัญญาณ ลับ ตา แก่ เรือน ข้าง บ้าน ที่ ตื่น บ่อย เพราะ โรค เก่า เหงี่ย หู ฟัง แล้ว ลาก เรือ เชือก ทบ 2 ชั้น ปี นี้ น้ำ มา มาก แน่ เอ็ง ผูก ซ้ำ อีก เถอะ ยาย เขา พูด เสียง แหบ คุ้น ส่วน ใย ชื้น เพียง พยัก หน้า มือ เหี่ยว ย่น กลับ แข็ง แรง อย่าง แปลก ประหลาด เมื่อ จับ เชือก บน ชั้น 2 ใย ชื้น หยิบ สมุด ข่อย มา วาง บน โต๊ะ ไม่ สัก เปิด หน้า ที่ ริ้ว รอย เริ่ม สึก เธอ ลูบ ตัว อักษร เบา ๆ และ พึมพำ ไม่ ต้อง ไป แปล หรอก ความ หมาย อยู่ ที่ เรา จะ ทำ ยัง ไง เธอ ลุก ไป หยิบ ตะกร้า เก่า เอา เอกสาร สำคัญ ใส่ ซอง กัน
น้ำ เติม เทียน และ ไม่ ขีด เติม ยา หม่อง และ ยา แค่ ไฝ้ เติม เสื้อ ผ้า พอ เปลี่ยน 2 วัน และ หนังสือ สวด มนต์ เล่ม เล็ก ที่ ขอบ กระดาษ หลุด รุ่ย เธอ หัวเราะ กับ ตัว เอง เบา ๆ ของ หนัก ที่ สุด ไม่ ใช่ น้ำ แต่ คือ ใจ ขณะ เดียว กัน ปุ่น พพ สมุด จด ราย การ สั้น ๆ เกิด ขึ้น จาก สิ่ง ที่ ฟัง ใน คลิป น้ำ ไฟ ฉาย แบต สำรอง เอกสาร เบอร์ ฉุกเฉิน กลุ่ม Line ชุม ชน เขา แชท ไป ยัง หัว หน้า ตรอก พี่ เรา ทำ แผน เฝ้า น้ำ กัน มย จัด เวรยาม ปฐมพยาบาล จุด รวม พล หัว หน้า ตรอก ตอบ ไว อย่าง น่า ประหลาด ใจ คิด เหมือน กัน พอ ดี พรุ่ง
นี้ มา วัด คุย กัน ข้อ ความ จบ ด้วย อิโมจิ รูป มือ พนม ปุณภพ วาง โทรศัพท์ เหลือบ ตา ไป เห็น แม่ หลับ อยู่ เตียง ถัด ไป นอน ห่ม ผ้า ไม่ เต็ม ตัว เพราะ อากาศ อบ อ้าว เขา ดึง ผ้า ขึ้น ให้ แล้ว ใจ เบา ลง นิด หนึ่ง เมื่อ มี สิ่ง ทำ ได้ ความ กลัว ก็ หด ตัว เสียง ลาน เด้ง ดัง ถี่ ใน หลาย ครัว เรือม คืน นี้ คน ทั้ง เมือง คุย กัน มาก กว่า ปกติ แต่ สิ่ง ที่ เปลี่ยน ไม่ ใช่ ปริมาณ คำ หาก เป็น ทิศ ทาง ของ ถ้อย คำ จาก โวย วาย ไป สู่ จัด แจง จาก เม้า ข่าว ไป สู่ แบ่ง งาน จาก ถาม ว่า ใคร จะ ช่วย เรา ไป สู่ เรา ช่วย กัน ยัง ไง ที่ วัด ท่า พระ มหาที ร่าง แผ่น
กระดาษ แขน แผนที่ ชุม ชน ฉุกเฉิน ว่า ตรอก ซอย ท่า น้ำ จุด สูง ที่ น้ำ ไม่ ถึง โกดัง เรือ กระสอบ ทราย โรง ครัว และ ห้อง ยา รวม เขียน ด้วย ลาย มือ กลม ๆ ง่าย ๆ แล้ว ติด บอร์ด หน้า ศาลา พรุ่ง นี้ เช้า จะ เรียก ประชุม ก่อน เที่ยง คืน เม ชั้น ล่าง ค่อย ๆ ฉีก เป็น ช่อง เล็ก แสง สลัว ของ ดวง ดาว แอบ ชำเลือง ผ่าน รอย แยก เหนือ เส้น ขอบ น้ำ แสง จาก เรือน อีก ฟาก สะท้อน เป็น ริ้ว เงิน ยาย ชื้น ยืน พนม มือ หน้า หิ้ง พระ เสียง สวด เยธัมมาติ เบา และ สม่ำ เสมอ เธอ ไม่ ได้ สวด เพื่อ ขอ ให้ พายุ เปลี่ยน ใจ หาก สวด เพื่อ ให้ ใจ
ตน ไม่ เปลี่ยน ไป ตาม พายุ ขณะ ปิด หนังสือ เธอ เหลือบ เห็น บันทึก ดิน ของ คุณ ตา ใน หน้า ที่ คั่น ไว้ เวลา วิกฤต จง ค่อย ค่อย หาย ใจ ค่อย คิด ค่อย พูด ค่อย ทำ ตัว อักษัน ที ลม ยาม ดึก พัด กลิ่น ดิน เปียก แรก ฝน มา แตะ จมูก ปุ่น นภพ ยัง ไม่ นอน เขา เปิด หน้าต่าง สูด หาย ใจ เข้า ลึก ๆ แล้ว หลับ ตา เสียง คลื่น สั้น ๆ กระทบ แผ่ว เหมือน เสียง ใคร เคาะ ประตู เรียก สติ เขา นึก ถึง คำ ใน คลิป คำ ว่า ปี แห่ง การ ตื่น รู้ คำ ที่ ฟัง ดู ใหญ่ โต เกิน ตัว แต่ นาที นั้น กลับ กลาย เป็น เรื่อง เล็ก มาก ๆ คือ ตื่น ขึ้น รับ ผิด
ชอบ วง เล็ก ของ เรา ตั้ง แต่ การ ยก ของ ขึ้น ชั้น 2 การ จัด ชุด ยัง ชีพ ให้ แม่ การ ทัก เพื่อน บ้าน ฝั่ง ตรง ข้าม ให้ ช่วย ดู ระดับ น้ำ หน้า บ้าน แทน ไม้ บรรคัด ของ ชุม ชน บน สะพาน เหล็ก ไม่ ไกล แม่ ค้า ข้าว ต้ม เปิด เตา ไฟ ตั้ง แต่ ดึก เพราะ รู้ ว่า พรุ่ง นี้ คน จะ ตื่น มา เหนื่อย และ ต้องการ อะไร อุ่น ๆ เธอ ตัก ข้าว ใส่ หม้อ ริน น้ำ ซุป กลิ่น ขิง ลอย มา ตาม ลม คน ขับ วิน ที่ คุย กัน เรื่อง ข่าว เมื่อ หัว ค่ำ แวะ นั่ง ซด ถ้วย แรก ก่อน กลับ บ้าน พรุ่ง นี้ ฝาก ประกาศ ให้ หน่อย นะ พี่ ว่า ใคร ลำบาก แวะ มา กิน ฟรี ได้ นะ แม่ ค้า พูด
ง่าย ๆ คน ขับ วิน ยก มือ ไหว้ บุญ แท้ เลย พี่ นาฬิกา บน หอ ประชุม เก่า ดัง ตี่ บอก เที่ยง คืน เมือง ทั้ง เมือง เหมือน ถอน ใจ ยาว พร้อม กัน แสง วูบ วาบ แรก ของ ค่ำ คืน ไม่ ได้ หาย ไป ไหน มัน แปล สภาพ เป็น ความ ตื่น รู้ ที่ กระจาย อยู่ ตาม คน ตัว เล็ก ๆ หลาย ร้อย หลาย พัน หลาย หมื่น คน ยาย ที่ ผูก เรือ ซ้ำ ชาย หนุ่ม ที่ ส่ง ข้อ ความ ชวน จัด ทีม พระ หนุ่ม ที่ เขียน แผนที่ ชุม ชน แม่ ค้า ข้าว ต้ม ที่ ตัก ชาม ฟรี ให้ คน เหนื่อย และ คน ขับ วิน ที่ ส่ง สาร ไป ทุก ปาก ซอย ใน เรือน เก่า สมุด ข่อย ถูก ผูก เชือก เรียบ ร้อย
ใย ชื้น ดับ เทียน เหลือ เพียง แสง ขาว จาง จาก ดวง ดาว ที่ ลอด หน้าต่าง เงา ของ ตัว อักษร โบราณ ยัง อ้อย อิ้ง บน ผิว กระดาษ เหมือน จะ บอก ว่า เรา ไม่ ได้ เขียน เพื่อ ขู่ หาก เขียน เพื่อ ชี้ ทาง ส่วน หน้า จอ โทรศัพท์ ของ ปุณภพ ดับ ลง ชั่ว คราว แต่ ข้อ ความ ที่ จุด ขึ้น ใน ใจ ยัง สว่าง สว่าง พอ ให้ เดิน ไป หยิบ สาย เชือก และ ถัง น้ำ สว่าง พอ ให้ หยุด ว่า โทษ ฟ้า ดิน แล้ว ถาม ตัว เอง ว่า พรุ่ง นี้ ฉัน จะ ทำ อะไร ได้ ทัน ที ฟ้า กรุงเทพฯ คืน นั้น ยัง มืด แต่ อยู่ ลึก ลง ไป ใต้ ความ มืด มี แสง เล็ก ๆ นับ ไม่ ถ้วน เริ่ม ก่อ ร่าง เป็น รุ่ง อรุณ
ใหม่ แสง ที่ ไม่ ต้อง รอ ให้ ดวง อาทิตย์ ขึ้น ก่อน จึง จะ ส่อง หาก เป็น แสง จาก ใจ ที่ ยอม ตื่น ก่อน ฟ้า จะ สว่าง และ นั่น เอง คือ บท เปิด ของ การ เดิน ทาง ไม่ ใช่ แสง ฟ้า ผ่า เดียว ที่ ปลุก เรา หาก เป็น การ ยอม รับ ว่า ทุกข์ ลม หาย ใจ ต่อ จาก นี้ คือ บท พิสูจน์ ว่า เรา จะ เป็น ผู้ ถูก พัด พา หรือ เป็น ผู้ ถือ พาย พา เรือ ข้าม พายุ ร่วม กัน บน แผ่น ดิน เดียว กัน นี้ บท ที่ 2 ปี แห่ง การ ตื่น รู้ ภาย นอก คือ ครู ภาย ใน คือ คำ ตอบ กรุง อรุณ วัน ถัด มา หลัง ค่ำ คืน ที่ ฟ้า แลบ ไร้ เสียง นั้น แสง แดด แรก กลับ แปลก ประหลาด กว่า
ทุก วัน มัน ไม่ อุด หาก แต่ หม่น ซีด เหมือน โลก กำลัง ชั่ง ใจ ว่า จะ เริ่ม ต้น ใหม่ หรือ ยุติ ลง ที่ นี่ เสียง นก กระจิบ เงียบ หาย เหลือ แต่ เสียง ข่าว วิทยุ ที่ ดัง ตาม บ้าน เรือน กรม อุตุนิยมวิทยา เตือน พายุ ลูก ใหม่ จาก อันดามัน อาจ เคลื่อน เข้า สู่ ภาค กลาง ใน อีก 72 ชั่วโมง เสียง ประกาศ นั้น คือ ระฆัง ชั้น แรก ของ ปี แห่ง การ ตื่น รู้ ปี ที่ หมอ ปลาย พูด ไว้ ล่วง หน้า ว่า ธรรมชาติ กำลัง ปรับ สมดุล อย่าง จริง จัง ไม่ ใช่ เพื่อ ทำลาย แต่ เพื่อ สอน ให้ มนุษย์ หยุด และ มอง เข้า ไป ข้าง ใน 1 น้ำ การ กลับ มา ของ มหานที
เมฆ ดำ ปก คลุม เหนือ ที่ ราบ เจ้าพระยา ฝน เริ่ม ตก ใน แบบ ที่ ไม่ ใช่ ฝน ธรรมดา แต่ เหมือน ฟ้า กำลัง เท น้ำ จาก ภาชนะ ใหญ่ ลง มา ไม่ หยุด ลำ น้ำ สาย หลัก สูง ขึ้น วัน ละ นิ้ว วัน ละ ศอก บ้าน ชั้น เดียว แถบ อยุธยา เริ่ม เอา ทรัพย์ ของ มี ค่า ไว้ บน ชั้น 2 ร้าน ค้า ยก ของ หนี่ น้ำ แต่ ครั้ง นี้ น้ำ ไม่ ได้ มา ช้า เหมือน เมื่อ 10 ปี ก่อน มัน พุ่ง มา ใน คืน เดียว เหมือน กำแพง เคลื่อน ที่ ใย ชื้น ใน เรือน เก่า ริม เจ้าพระยา มอง ออก จาก หน้าต่าง เห็น เรือ หลาย ลำ ลอย ผ่าน ไป อย่าง ไร้ เจ้า ของ เสียง เด็ก ๆ แถว ร้อง เรียก กัน บน หลังคา น้ำ ขึ้น อีก แล้ว
เธอ ไม่ ตก ใจ เหมือน คน อื่น เพราะ ใจ ได้ เตรียม ไว้ ตั้ง แต่ คืน ก่อน เธอ พูด เบา ๆ กับ ตัว เอง สาย น้ำ กำลัง กลับ บ้าน ของ มัน สิ่ง ที่ หลาย คน เรียก ว่า ไผ่ สำหรับ เธอ กลับ เป็น สัญญาณ ธรรมชาติ กำลัง ทวง คืน พื้น ที่ ที่ มนุษย์ เคย ยึด ไป สร้าง บ้าน ถนน คลัง สินค้า โรง งาน น้ำ ไม่ ได้ มา ทำลาย แต่ มา เตือน ว่า เรา ทำ เกิน ขอบ เขต ของ มัน ใน ซอย ฝั่ง ตรง ข้าม ปุณภพ อาสา กับ เพื่อน ร่วม ตรอก สร้าง แนว กั้น กระสอบ ทราย รอบ วัด เครื่อง สูบ น้ำ แข่ง กับ เสียง สวด เย็น พระ มหาที เดิน ตรวจ ทุก มุม ท่าน บอก คน ใน ชุม ชน ว่า
อย่า กลัว น้ำ จง กลัว ใจ ที่ ไม่ เตรียม ตัว ต่าง หาก ทุก คน หัวเราะ เบา ๆ แต่ แวว ตา เริ่ม วัน นั้น ไม่ มี ใคร พูด ถึง โทษ ของ ฟ้า อีก ต่อ ไป มี แต่ คำ ว่า เรา จะ ช่วย กัน ยัง ไง 2 ดิน แผ่น ดิน ที่ เริ่ม สั่น สะเทือน เครื่อง ตรวจ จับ แผ่น ดิน ไหว ใน เชียงราย และ พะเยา ทรง สัญญาณ ต่อ เนื่อง ข่าว ราย งาน แรง สั่น 5.9 เจ้า ลิกเตอร์ รู้ สึก ได้ ถึง กรุงเทพฯ ผู้ คน ใน ตึก สูง ต่าง โพสต์ ถาม กัน ว่า รู้ สึก มั้ย พื้น สั่น เหรือ เรา คิด ไป เอง แต่ นัก ธรณีวิทยา กลับ เผย สิ่ง ที่ น่า คิด ยิ่ง กว่า พลัง สะสม ใต้ เปลือก โลก ไทย เพิ่ม ขึ้น เรื่อย ๆ จาก แรง กด ของ
แผ่น ยูเรียน กับ แผ่น อินโดอสเตรเลีย มัน ไม่ ได้ แค่ สะเทือน ดิน แต่ กำลัง สะเทือน ใจ คน ทั้ง ประเทศ คำ เตือน ของ หมอ ปลาย ว่า แผ่น ดิน จะ ไหว เพราะ ใจ คน สั่น ถูก แชร์ อีก ครั้ง อย่าง กว้าง ขวาง ผู้ เฒ่า หลาย คน เริ่ม เอา เทียน มา ไหว้ พระ ธรณี แม่ ค้า ตลาด น้ำ หยุด ขาย ครู่ หนึ่ง เพื่อ สวด บท ธรณี อาวุธ นัก เรียน บาง คน โพสต์ ว่า แผ่น ดิน ไหว ครั้ง นี้ ทำ ให้ ผม รู้ ว่า ไม่ มี อะไร มั่น คง เท่า ความ ดี ใน ใจ ความ กลัว เริ่ม แปล เป็น สติ ใน รูป แบบ เรียบ ง่าย ไม่ ใช่ การ หนี แต่ คือ รู้ ว่า ทุก อย่าง ชั่ว คราว ใต้ ทะเล
อันดามัน นัก วิทยาศาสตร์ บันทึก แรง สั่น แปลก ๆ คล้าย ผู้ เขา ไฟ ที่ กำลัง หาย ใจ ข่าว นี้ ไม่ ถูก พูด ดัง นัก แต่ ใน ใจ ของ หลาย คน มัน กลาย เป็น สัญลักษณ์ ใต้ โลก กำลัง ขยับ เช่น เดียว กับ สิ่ง ที่ อยู่ ใต้ ใจ เรา 3 ไฟ และ ลม คู่ สหาย แห่ง การ ชำระ ใน เดือน เดียว กัน ข่าว ไฟ ไหม้ และ พายุ แรง ปรากฏ บน หน้า จอ แทบ ทุก วัน เรือ ขน ส่ง น้ำ มัน ระเบิด กลาง ทะเล ใกล้ แหลม ชะบัง เปลว ไฟ ลุก สูง ราว คบ เพลิง ของ อสูร ไม่ กี่ วัน ถัด มา พายุ ลม แรง พัด บ้าน หลังคา ปลิว ใน ภาค อีสาน ลม แรง จน ต้น ไม้ ใหญ่ โค่น ทับ เสา ไฟ สื่อ ออนไลน์ เต็ม ไป
ด้วย ภาพ ไฟ และ ลม ที่ มา แทบ พร้อม กัน ธาตุ ทั้ง 4 ครบ วง จร ใน เวลา เพียง ไม่ กี่ สัปดาห์ ผู้ คน บาง ส่วน พูด ว่า ถึง คราว โลก ตอบ โต้ แต่ พระ มหาที กลับ กล่าว ใน เทศน์ เย็น ว่า โลก ไม่ ได้ ลง โทษ เรา โลก เพียง สะท้อน สิ่ง ที่ เรา ทำ กับ มัน กลับ มา เท่า นั้น คำ พูด เรียบ ง่าย นี้ ดัง ก้อง กว่า ข่าว เสียง ใด ใน วัน นั้น คน เริ่ม หัน มา มอง ขยะ ที่ ตน โยน ลง คลอง มอง ควัน รถ ที่ ออก จาก ท่อ บ้าน ตน เอง ภัย พิบัติ กลาย เป็น ครู ใหญ่ ที่ ไม่ มี ตำรา แต่ สอน ด้วย แรง จริง 4. ท่า ของ ทอง และ บท เรียน ของ ความ พอ หลัง คลื่น
ภัย ธรรมชาติ ลด ลง สิ่ง ที่ ถา โถม ต่อ มา คือ คลื่น เศรษฐกิจ โรง งาน ขนาด ใหญ่ ใน นิคม ภาค กลาง ที่ จม น้ำ ปิด ตัว ลง ชาว บ้าน นับ พัน ว่าง งาน ทัน ที ธนาคาร ระงับ สิน เชื่อ ใหม่ เงิน สด ขาด ตลาด ใน ตลาด ทอง เสียง โทรศัพท์ ของ ร้าน ทอง ดัง ไม่ หยุด มี แต่ คน ถาม ราคา อยาก ขาย ทอง ใน ปี ประโยค ของ หมอ ปลาย กลาย เป็น คำ พูด ติด หู เพราะ ทอง เริ่ม กลับ ขึ้น จาก 49,000 ไป ถึง 60,000 อย่าง ที่ เธอ เตือน จริง ๆ แต่ ใน มุม ลึก กว่า นั้น เธอ เคย พูด ว่า ทอง แท้ คือ ศรัทธา ใน ความ ดี เพราะ ไม่ มี พายุ ไหน ทำลาย มัน ได้ ยื้น นั่ง มอง
สร้อย ทอง เส้น เล็ก ที่ คุณ ตา ทิ้ง ไว้ ใน กล่อง ไม้ เธอ ยิ้ม บาง ทอง เส้น นี้ ไม่ ใช่ ได้ ของ มี ค่า เพราะ ราคา แต่ มัน คือ สัญญา ว่า เรา จะ ไม่ ขาย ความ ดี ของ เรา ส่วน ปุณภพ ใน ชุม ชน ใช้ เงิน ก้อน สุด ท้าย ซื้อ ของ แห้ง ไป แจก เพื่อน บ้าน เขา บอก ว่า ดี กว่า ปล่อย เน่า คา ตู้ ใน วัน ที่ โลก กำลัง ตี ราคา ใหม่ ให้ ทุก สิ่ง สิ่ง เดียว ที่ ไม่ ตก คือ น้ำ ใจ 5 ภัย ใน ใจ กระจก เงา แห่ง ธรรมชาติ เมื่อ ความ กลัว ระลอก แลก ผ่าน พ้น ผู้ คน เริ่ม เห็น สิ่ง ที่ หมอ ปลาย เตือน ไว้ ชัด เจน ภัย แท้ จริง ไม่ ใช่ ดิน น้ำ ไฟ ลม แต่ คือ ใจ ที่ ไม่ ซื่อ สัตย์ ต่อ
ธรรมชาติ และ ตัว เอง หลัง น้ำ ลด หลาย ชุม ชน ที่ เคย ขัด แย้ง กัน เรื่อง เขต ที่ ดิน กลับ มา ช่วย กัน ซ่อม สะพาน ไม้ ร้าน ค้า ที่ เคย แข่ง ราคา กัน ลด 5 บาท เปิด ขาย ของ ร่วม กัน โดย แบ่ง กำไร เท่า กัน ใน วัด ท่า เศียร สวด บท เย็น ไม่ ใช้ แค่ พิธี แต่ กลาย เป็น เครื่อง ชำระ ใจ ของ คน ทั้ง ชุม ชน พระ มหาที กล่าว ไว้ ใน การ แสดง ธรรม ครั้ง หนึ่ง ว่า ภัย พิบัติ ไม่ เคย ทำ ร้าย คน ดี มี แต่ ช่วย ล้าง สิ่ง ที่ ปิด ตา คน ดี ไว้ ธรรมชาติ ไม่ ได้ จะ ฆ่า ใคร มัน แค่ เตือน ให้ เรา หยุด ฆ่า ความ ดี ใน ตัว เอง คำ สอน นี้ กลาย เป็น ข้อ ความ ที่ ถูก
แชร์ ต่อ มาก ที่ สุด ใน ปี นั้น คน เริ่ม พูด ถึง การ ล้าง ใจ มาก กว่า การ กู้ เงิน และ บาง คน ที่ เคย เย้ย คำ เตือน กลับ มา นั่ง สมาธิ ทุก คืน เหมือน เสียง ภาย ใน เริ่ม ดัง ชัด กว่า ข่าว ใน หน้า จอ 6 สติ และ ศรัทธา เกราะ ป้อง กัน สุด ท้าย เมื่อ ฤดู ฝน ผ่าน เข้า สู่ ฤดู หนาว แผ่น ดิน ไทย เหมือน พิ่ง หาย ใจ ได้ อีก ครั้ง แต่ ใน ความ เงียบ นั้น บาง สิ่ง เปลี่ยน ไป โดย ไม่ มี ใคร ประกาศ คน เริ่ม พูด จา ช้า ลง ฟัง กัน มาก ขึ้น และ พก สติ แทน ของ ศักดิ์สิทธิ์ ใย ชื้น ยัง สวด มนต์ ทุก เช้า เธอ บอก หลาน ๆ ว่า สติ คือ กำแพง ที่ ไม่ มี วัน พัง
ศรัทถา คือ เชือก ที่ ผูก ใจ เรา ไว้ กับ ความ ดี ปุณภพ กับ เพื่อน ตั้ง กลุ่ม เรือ ตรอก ศรัทธา ช่วย คน ที่ ยัง ซ่อม บ้าน ไม่ เสร็จ พระ มหาธี จัด อบ รม เยาวชน เรื่อง สติ ใน ยาม วิกฤต ที่ วัด เล็ก แต่ มี คน เข้า กว่า ร้อย หมอ ปลาย ให้ สัมภาษณ์ อีก ครั้ง ใน ราย การ หนึ่ง ว่า ปี นี้ ไม่ ใช่ ปี แห่ง ความ พินาศ เป็น ปี ที่ ฟ้า เปิด ให้ เรา ตื่น คำ พูด นั้น เหมือน เสียง ระฆัง ปิด ท้าย ของ บท เรียน แห่ง ปี ผู้ คน ที่ ผ่าน พายุ น้ำ ท่วม แผ่น ดิน ไหว และ เศรษฐกิจ ถด ถอย ต่าง เข้า ใจ ว่า ธรรมชาติ ไม่ ได้ จะ จบ เรา แต่ มัน เริ่ม ต้น ใหม่
ให้ เรา บท ส่ง ท้าย ของ เรื่อง นี้ เมื่อ ดวง อาทิตย์ ลับ ขอบ ฟ้า วัน สุด ท้าย ของ ปี ฟ้า กรุงเทพฯ แดง ระเรื่อ สะท้อน ผิว น้ำ เรือ ของ ชุม ชน ลำ เล็ก ๆ ที่ เคย ช่วย คน หนี น้ำ ตอน น้ำ หลาก ถูก นำ มา ทา สี ใหม่ และ เขียน ชื่อ ไว้ ข้าง ลำ ว่า ตื่น รู้ ไม่ ใช่ เพราะ อยาก รำลึก ภัย แต่ เพราะ อยาก จำ ว่า วัน หนึ่ง เรา เคย ตื่น ตา เห็น โลก ใหม่ ด้วย หัว และ ใน ค่ำ คืน นั้น เอง เสียง ระฆัง วัด ดัง ยาว มั่น คง ไม่ ใช่ เพื่อ ขับ ไล่ สิ่ง ชั่ว ร้าย แต่ เพื่อ บอก ทั้ง เมือง ว่า ปี แห่ง การ ตื่น รู้ ได้ เริ่ม ขึ้น แล้ว แผ่น ดิน ยัง อาจ ไหว อีก หลาย
ครั้ง น้ำ ยัง อาจ กลับ มา อีก หลาย หน แต่ คน ที่ ได้ ตื่น แล้ว จะ ไม่ หวั่น อีก ต่อ ไป เพราะ เมื่อ ใจ มั่น คง ธรรมชาติ ก็ จะ สงบ ตาม ใจ นั้น เอง บท ที่ 3 สมุด คอย และ แผนที่ เวลา ถอด รหัส 10 รัชกาล เสียง ฝน เริ่ม เบา ลง ใน คืน หนึ่ง หลัง วิกฤต น้ำ ใหญ่ ผ่าน ไป เมฆ ขมุก ขมัว ค่อย ๆ ถอย ห่าง จาก ขอบ ฟ้า เหลือ เพียง กลิ่น ดิน เปียก ที่ คลุ้ง อยู่ ทั่ว ลาน วัด ภาย ใน ศาลา พระ มหาธี จุด ตะเกียง น้ำ มัน เล็ก เล็ก วาง ข้าง สมุด ข่อย เก่า ที่ พิ่ง ได้ รับ จาก ใหญ่ ชื้น สมุด เล่ม เดียว กับ ที่ คุณ ตา เธอ เก็บ รักษา ไว้
กว่า ครึ่ง ศตวรรษ เมื่อ เปิด หน้า กระดาษ สี เหลือง กรอบ ออก เส้น หมึก ดำ ที่ ซี่ จาง กลับ ยัง คง เด่น ชัด พอ ให้ เห็น อักษร ไทย โบราณ เรียง กัน แน่น คำ ทำนาย 10 รัชกาล แห่ง ราชจักรี ทุก บรรทัด สั้น กระชับ แต่ แฝง ด้วย ความ หมาย ลึก ซึ้ง อย่าง ลึก ลับ ราว กับ รหัส ลับ ที่ ผู้ จาน จง ให้ คน รุ่น หลัง ต้อง ถอด ด้วย ใจ มาก กว่า ด้วย ภาษา พระ มหาธี วาง สมุด ลง บน พาน หาย ใจ ลึก ก่อน เอ่ย กับ ปุณภพ และ ชาว บ้าน ที่ มา นั่ง ล้อม ฟัง ว่า สิ่ง ที่ อยู่ ใน นี้ ไม่ ใช่ ตำรา โบราณ สำหรับ บูชา แต่ เป็น แผนที่ เวลา ของ บ้าน เมือง
เรา 1 กำเนิด ของ รหัส แห่ง ชะตา ยาย ชื้น เล่า ว่า สมุด ข่อย เล่ม นี้ สืบ สาย จาก วัด เก่า ทาง ภาค กลาง เชื่อ ว่า เป็น สำเนา ที่ ถอด มา จาก ต้น ฉบับ คำ ทำนาย ของ หลวง พ่อ ใหญ่ พระ อาจารย์ ยุค อยุธยา และ ต่อ มา มี อีก ฉบับ หนึ่ง ที่ เกี่ยว พัน กับ สมเด็จ พระ พุทธาจารย์ โต พรหมรังสี 2 สาย นี้ แม้ ต่าง ผู้ เขียน แต่ กลับ กล่าว ถึง 10 รัชกาล เหมือน กัน อย่าง น่า ประหลาด ราว กับ คน ละ มือ แต่ ใช้ ปากกา เดียว กัน ของ สวรรค์ พระ มหาธี เปิด หน้า หนังสือ ช้า เสียง กระดาษ ข่อย กรอก ดั่ง เบา ๆ บรรทัด แรก ขึ้น ว่า รัชกาล ที่ 1 มหาการ ผ่าน ยักษ์ เขา เริ่ม อ่าน
ออก เสียง และ ใน ทุก คำ ที่ เอื้อน ออก มา เสียง ฝน หยุด ลง ราว กับ ฟัง อยู่ ด้วย 2 รหัส ที่ 1 ถึง 5 จาก การ สู่ ศึก สู่ การ สร้าง เมือง รัชกาล ที่ 1 มหากา ผ่าน ยักษ์ ยุค เริ่ม ต้น หลัง กรุง ธนบุรี ล่ม สลาย แผ่น ดิน ไทย แตก แยก เป็น เสี่ยง ๆ พระ พุทธยอด ฟ้า จุฬาโลก มหาราช ทรง รวม ใจ คน ทั้ง ชาติ สถาปนา กรุง รัตนโกสินทร์ ขึ้น ใหม่ คำ ว่า ผ่าน ยักษ์ ไม่ ได้ หมาย ถึง ปีศาจ หาก คือ พลัง อธรรม แห่ง สงคราม และ ความ แตก แยก ที่ ต้อง ผ่าน ให้ ได้ เพื่อ สร้าง ราก ฐาน ชาติ ใหม่ รัชกาล ที่ 2 รัก มิตร สนิท ธรรม บ้าน เมือง
เริ่ม สงบ วรรณคดี ศิลปะ และ ศาสนา เบ่ง บาน พระ องค์ ทรง ส่ง เสริม พระ ธรรม และ รวบ รวม พระ ไตรปิฎก เป็น รัชกาล แห่ง กวี และ กุศล แต่ ขณะ เดียว กัน โรค ระบาด อหิวาตกโรค ก็ คร่า ชีวิต ผู้ คน มาก มาย ราว กับ คำ เตือน ว่า ทุก ความ รุ่งเรือง มี เงา แห่ง ความ ไม่ เที่ยง รัชกาล ที่ 3 จำ แขน ขาด ช่วง เวลา แห่ง การ เปิด รับ พ่อ ค้า ต่าง ชาติ และ การ ต่อ สู้ กับ ลัทธิ ล่า อาณานิคม คำ ว่า จำ แขน ขาด คือ การ เสีย สละ บาง ส่วน เพื่อ รักษา ส่วน ใหญ่ ไว้ ยอม เสีย ดิน แดน เพื่อ รักษา เอกราช ไว้ ทั้ง หมด ทรง สะสม เงิน จาก การ ค้า สำเภา หรือ ถุง แดง ไว้
เป็น ทุน สำรอง ชาติ ซึ่ง กลาย เป็น เสา หลัก ใน ยุค ต่อ มา รัชกาล ที่ 4 ร้า จน หรือ สนิท ธรรม กษัตริย์ นัก บวช ผู้ มี ทั้ง วิทยาศาสตร์ และ ศาสนา ใน พระ หทย คำ นี้ หมาย ถึง การ ราด ความ รู้ สู่ แผ่น ดิน แต่ ก็ สะท้อน ความ ยาก จน ของ ราษฎร บาง ส่วน ใน ขณะ ที่ บ้าน เมือง เริ่ม เปิด รับ โลก ตะวัน ตก ยุค นี้ คือ จุด เริ่ม ต้น ของ การ รับ รู้ โลก และ การ หวน มอง ธรรมะ ไป พร้อม กัน รัชกาล ที่ 5 ชน ร้อง ทุกข์ ยุค แห่ง การ ปฏิรูป ครั้ง ใหญ่ ส่ง เลิก ทาส ขยาย ทาง รถ ไฟ และ พัฒนา โครง สร้าง ประเทศ แต่ ใน เงา มืด ของ ความ
เปลี่ยน แปลง ราษฎร บาง ส่วน ตก ทุกข์ เพราะ ช่อง ว่าง ใหม่ ระหว่าง คน กับ คน ชน ร้อง ทุกข์ จึง ไม่ ใช่ คำ ตำหนิ แต่ เป็น เสียง เตือน ของ ประชา ชน ที่ เริ่ม มี สิทธิ์ ที่ จะ พูด 3 รหัส ที่ 6-9 ชาติ ที่ เติบ โต กลาง เงา มืด โลก รัชกาล ที่ 6 ยุค ทมิฬ กษัตริย์ ผู้ ทรง ปลุก ใจ ประชา ชน ให้ รัก ชาติ แต่ ขุน นาง บาง หมู่ กลับ ฉวย โอกาส บ้าน เมือง เหมือน สวม หน้า กาก แห่ง ความ ดี แต่ ซ่อน ความ เห็น กับ ตัว ไว้ ภาย ใน ยุค ทมิฬ จึง ไม่ หมาย ถึง ความ มืด ของ แผ่น ดิน แต่ หมาย ถึง เงา ใน ใจ คน ที่ ต้อง ชำระ รัชกาล ที่ 7 ถิ่น กา ขาว หรือ นั่ง ทน ทุกข์
วิกฤต เศรษฐกิจ โลก และ ความ ขัด แย้ง ทาง การ เมือง บีบ ให้ ทรง สละ ราชสมบัติ การ เปลี่ยน แปลง การ ปก ครอง พุทธศักราช 2325 คือ สัญญาณ แห่ง การ ปฏิรูป ใหญ่ ของ ยุค กา ขาว หมาย ถึง สิ่ง แปลก ปลอม ใน ฝูง กา ดำ อุดมการณ์ ใหม่ ที่ ยัง ไม่ ถูก ยอม รับ แต่ เป็น จุด เริ่ม ต้น ของ ประชาธิปไตย รัชกาล ที่ 8 ชาว วิไล ยุค สงคราม โลก ครั้ง ที่ 2 บ้าน เมือง ปั่น ป่วน คำ ว่า วิไล มิ ได้ หมาย ถึง ความ งาม แต่ หมาย ถึง การ หลง ใหล ใน อำนาจ ผู้ คน ไขว่ คว้า ความ รุ่งเรือง แต่ ลืม ศีลธรรม จน เกิด โศกนาฏกรรม ทาง การ เมือง ใน วังวน ความ
รุนแรง รัชกาล ที่ 9 ถิ่น กา ขาว ครั้ง นี้ กา ขาว กลับ มี ความ หมาย ใหม่ ต่าง ทาส เดิน ทาง เข้า มา อย่าง สันติ ประเทศ ไทย กลาย เป็น ศูนย์ กลาง เศรษฐกิจ และ วัฒนธรรม แห่ง เอเชีย ตะวัน ออก เฉียง ใต้ พระ มหากษัตริย์ เสด็จ ทั่ว แผ่น ดิน บ่ม เพาะ ศรัทธา และ ความ รัก ชาติ แต่ ใน ขณะ เดียว กัน เศรษฐกิจ โลกาภิวัฒน์ ก็ เริ่ม แทรก ซึม สร้าง ความ เหลื่อม ล้ำ แบบ ใหม่ ที่ คน ยัง ไม่ ทัน รู้ ตัว 4 รหัส สุด ท้าย ชาว ศรีวิไล และ ยุค แห่ง การ เปลี่ยน ทาน พระ มหาทีบ ไป ครู่ หนึ่ง ก่อน เอ่ย ช้า ๆ รัชกาล ที่ 10 ชาว ศรีวิไล เสียง ไฟ ใน ตะเกียง ดัง ประทุ เบา ๆ ราว กับ ตอบ
รับ คำ นี้ ท่าน อธิบาย ว่า คำ ว่า ศรีวิไล ใน บาลี หมาย ถึง ความ งาม ความ สงบ ความ เจริญ และ ความ เมตตา เป็น ยุค ที่ ชาติ ควร เข้า สู่ ภาวะ สมดุล ทั้ง กาย ใจ และ จิต วิญญาณ แต่ ปุณภพ ถาม ขึ้น แล้ว เหตุ ใด บ้าน เมือง ยัง มี แต่ ความ ขัด แย้ง ทำไม เรา ยัง ไม่ สงบ เหมือน ชื่อ คำ ทำนาย พระ มหาธี ยิ้ม บาง คำ ว่า ศรีวิไล มิ ได้ หมาย ถึง สภาพ ที่ เกิด ขึ้น เอง มัน คือ ภารกิจ ของ เรา หน้า ที่ ของ คน ทั้ง แผ่น ดิน ที่ จะ ทำ ให้ มัน เกิด ขึ้น จริง คำ ตอบ นั้น เหมือน กุญแจ ที่ ไข ประตู ความ หมาย ที่ 2 ของ คำ ทำนาย แท้ จริง
แล้ว รหัส 10 ราชการ ไม่ ได้ เขียน เพื่อ บอก อนาคต แต่ เพื่อ เตือน จิต ให้ เห็น วง จร แห่ง เหตุ และ ผล ใน ทุก ยุค ความ รุ่งเรือง มา พร้อม ความ ลุ่ม หลง ความ ศรัทธา มา คู่ กับ การ ทด สอบ และ ทุก ครั้ง ที่ มนุษย์ เรียน รู้ จะ รักษา ความ ดี ได้ ใน ยาม มืด แผ่น ดิน ก็ จะ ผ่าน พ้น สู่ รุ่ง อรุณ ใหม่ 5 เสียง สะท้อน จาก ผืน แผ่น ดิน เมื่อ อ่าน จบ ชาว บ้าน นั่ง เงียบ เหมือน เวลา หยุด หมุน เสียง แมลง กลาง คืน แทรก เข้า มา เบา ๆ ยาย ชื้น พูด ขึ้น ว่า คำ ทำนาย ไม่ ได้ บอก อนาคต แต่ มัน สะท้อน อดีต ซ้ำ ๆ จน กว่า เรา จะ เข้า ใจ ปุณภพ มอง ดู สมุด
ข่อย ที่ มี รอย หมึก ไหล จาก คราบ น้ำ ฝน เหมือน สัญลักษณ์ ของ ความ จริง ที่ ไม่ มี วัน คง ที่ เขา เริ่ม เข้า ใจ ว่า สิ่ง ที่ หมอ ปลาย เตือน กับ สิ่ง ที่ คำ ทำนาย กล่าว มัน คือ เรื่อง เดียว กัน ต่าง กัน แค่ ภาษา หมอ ปลาย เตือน ให้ ตื่น รู้ ใน ใจ สมุด ค่อย เตือน ให้ รู้ จัก เรียน จาก อดีต ทั้ง สอง จึง เป็น ร่าง เดียว กัน ของ สติ แห่ง ชาติ ที่ กำลัง จะ ตื่น ขึ้น อีก ครั้ง 6 บท สรุป ของ เรื่อง นี้ แผนที่ เวลา ใน มือ เรา พระ มหาที ปิด สมุด ข่อย ด้วย ความ เคารพ แล้ว กล่าว เบา ๆ ผู้ เขียน สมุด นี้ คง รู้ ดี ว่า ทุก อาณาจักร
ต้อง ผ่าน 3 ฤดู ก่อ เกิด เสื่อม ถอย และ ฟื้น คืน คำ ทำนาย 10 ราชการ คือ เส้น ทาง ครบ 3 ฤดู ของ ไทย เรา อยู่ ตรง ทาง แยก ระหว่าง เสื่อม กับ ฟื้น ชาว บ้าน ก้ม กราบ สมุด ข่อย ถูก เก็บ กลับ ใน หีบ ไม้ แต่ ก่อน ดับ ตะเกียง พระ มหาที มอง ขึ้น ฟ้า เห็น ดาว ดวง หนึ่ง ส่อง แสง แรง กว่า ดวง อื่น เขา พึมพำ เหมือน พูด กับ ฟ้า หาก คำ ทำนาย นี้ เป็น แผนที่ ผู้ ถือ เข็ม ทิศ คือ ตัว เรา เอง คืน นั้น ชุม ชน ทั้ง วัด เงียบ สงด เสียง แม่ น้ำ ที่ ไหล อย่าง มั่น คง เหมือน เตือน ว่า เวลา ยัง คง เดิน แต่ คน ที่ เรียน รู้ จาก มัน จะ ไม่ เดิน หลง ทาง
อีก ต่อ ไป บท ที่ 4 ถิ่น กา ขาว สู่ ชาว ศรีวิไล สะพาน แห่ง ความ หวัง ร่วม สมัย รุ่ม สาง หลัง คืน แห่ง การ ถอด รหัส คำ ทำนาย สมุด ข่อย ถูก เก็บ ไว้ ใน หีบ ไม้ ใต้ ฐาน พระ พุทธรูป ใน ศาลา ใหญ่ พระ มหาที ปิด ฝา หีบ อย่าง เงียบ งัน แสง อาทิตย์ แรก พา ผ่าน กระเบื้อง หลังคา สาด ลง มา ที่ พาน ทอง เป็น ลำ แสง บาง ๆ บุณภพ ยก มือ ไหว้ ช้า ๆ ภาพ หมึก ดำ บน ค่อย ยัง ติด ตา เขา ไม่ หาย โดย เฉพาะ คำ 2 คำ ที่ ยัง สะท้อน ใน หัว ถิ่น กา ขาว และ ชาว ศรีวิไล เขา ไม่ รู้ ว่า ทำไม 2 วลี นี้ จึง ทำ ให้ หัว ใจ สั่น บาง ที อาจ ไม่ ใช่ แค่ คำ ทำนาย ของ กษัตริย์
และ ยุค สมัย แต่ เป็น รหัส ของ สังคม ไทย ที่ กำลัง เกิด ขึ้น ตรง หน้า โลก ใน หน้า จอ และ ถนน ใน ชีวิต จริง ดู เหมือน กัน วุ่นวาย แตก แยก แต่ ก็ เต็ม ไป ด้วย คน ดี ที่ พยายาม จะ ไม่ ยอม แพ้ 1 ถิ่น กา ขาว ประเทศ ใน ยุค ที่ เปลี่ยน แปลง เร็ว เกิน ใจ ถิ่น กา ขาว คือ ยุค ที่ สิ่ง แปลก ปลอม เข้า มา อยู่ ร่วม กับ ฝูง เดิม เป็น สัญลักษณ์ ของ การ เปลี่ยน แปลง ที่ ทั้ง งด งาม และ อึด อัด ใน เวลา เดียว กัน กรุงเทพฯ วัน นี้ เต็ม ไป ด้วย ภาษา ต่าง ประเทศ ปะ ปน ใน ป้าย ร้าน ร้าน กาแฟ เปิด แทบ ทุก หัว มุม ขณะ เดียว กัน ต่าง
จังหวัด กลับ แห้ง แล้ง คน หนุ่ม สาว ย้าย เข้า เมือง จน หมู่ บ้าน เหลือ แต่ ผู้ สูง วัย กับ เด็ก เล็ก เมือง หลวง ดู เหมือน จะ เจริญ แต่ ใจ คน กลับ ห่าง ไกล กัน ทุก วัน ปุณคุบ เดิน ทาง เข้า เมือง หลัง น้ำ รถ เพื่อ หา งาน ใหม่ ภาพ แรก ที่ เห็น คือ แถว คน รอ รถ ไฟ ฟ้า ที่ แน่น จน แทบ ขาด อากาศ ไม่ มี ใคร สบ ตา กัน ทุก คน ก้ม หน้า อยู่ กับ โทรศัพท์ บน จอ ข่าว อิเล็กทรอนิกส์ มี ตัว อักษร วิ่ง ว่า เศรษฐกิจ โลก ชะลอ ตัว ไทย เตรียม รับ มือ เสียง ผู้ หญิง ข้าง หลัง พึมพำ เบา ๆ อีก หน่อย คง ต้อง ขาย ของ ออนไลน์ อย่าง เดียว แล้ว มั้ง คำ พูด
ง่าย ๆ แต่ ชวน สะเทือน ใจ เพราะ แทบ ทุก คน คิด เหมือน กัน ประเทศ เข้า สู่ ยุค ที่ การ สื่อ สาร รวด เร็ว กว่า ความ เข้า ใจ ความ คิด เห็น ถูก ปล่อย ออก มา เร็ว กว่า ความ จริง และ คน จำนวน มาก เริ่ม หลง ลืม ว่า ความ ต่าง ไม่ จำเป็น ต้อง เป็น ศัตรู ถิ่น กา ขาว จึง ไม่ ใช่ แค่ คำ พยากรณ์ ของ ยุค ใด ยุค หนึ่ง แต่ เป็น ภาพ สะท้อน ของ ยุค ที่ ผู้ คน สวม เสื้อ สี เดียว กัน แต่ ใจ คน ละ ขั้ว เรา กลาย เป็น ชาติ ที่ มี ข้อ มูล มาก แต่ สติ บาง พูด เรื่อง ชาติ ศาสนา และ กษัตริย์ ทุก วัน แต่ กลับ ไม่ ค่อย ฟัง กัน อย่าง แท้ จริง
พระ มหาที เคย พูด กับ บุณภพ หลัง จบ เทศน์ วัน หนึ่ง ว่า กา ขาว ไม่ ใช่ สิ่ง เลว ร้าย มัน แค่ สิ่ง ที่ โดด เดี่ยว เพราะ ยัง ไม่ ถูก เข้า ใจ เมื่อ เรา เรียน รู้ จะ มอง ความ แตก ต่าง ด้วย เมตตา เรา จะ เริ่ม เข้า ใกล้ คำ ว่า ศรีวิไล 2 รอย ต่อ แห่ง ยุค เมื่อ ตะวัน ตก กับ ตะวัน ออก อยู่ บน โต๊ะ เดียว กัน ใน ห้อง ประชุม ของ บริษัท ใหม่ ที่ ปุณภพ เข้า ทำ งาน หัว หน้า ฝ่าย เป็น คน ต่าง ชาติ เขา พูด ภาษา อังกฤษ คล่อง แคล่ สั่ง งาน ตรง เวลา ขณะ ที่ ลูก น้อง ไทย ส่วน ใหญ่ เงียบ และ พยัก หน้า ตาม วัฒนธรรม ขอ ไป ที ปะทะ กับ
วัฒนธรรม ตรง ไป ตรง มา ทุก วัน บ่อย ครั้ง ที่ ความ เข้า ใจ ผิด กลาย เป็น ความ ขัด แย้ง เงียบ ๆ เย็น วัน หนึ่ง ปุณภพ ถาม หัว หน้า อย่าง กล้า กล้า กลัว ๆ ว่า คุณ ไม่ เบื่อ บ้าง เหรอ ครับ ที่ คน ไทย ไม่ กล้า พูด ตรง ๆ หัว หน้า หัวเราะ เบา ๆ แล้ว ตอบ ว่า ไม่ เบื่อ หรอก ผม แค่ คิด ว่า คุณ ยัง ไม่ รู้ ว่า ความ สุภาพ ก็ เป็น พลัง อย่าง หนึ่ง คำ พูด นั้น เหมือน กระจก อีก บาน ฝรั่ง เห็น คุณ ค่า ที่ คน ไทย มอง ข้าม เขา เริ่ม เข้า ใจ ว่า การ ผสม ผสาน ระหว่าง ระเบียบ ของ ตะวัน ตก กับ หัว ใจ ของ ตะวัน ออก คือ ทาง รอด ของ ยุค ใหม่ คำ ทำนาย ที่ ว่า ชาว ศรีวิไล
อาจ ไม่ ใช่ ภาพ ของ ประเทศ ที่ ร่ำ รวย เท่า นั้น แต่ คือ ประเทศ ที่ เรียน รู้ จะ ยืน ระหว่าง โลก 2 ขั้ว อย่าง สง่า งาม ไม่ ต้อง เหมือน ใคร แต่ ก็ ไม่ ปฏิเสธ ใคร 3 นา ของ ความ เหลื่อม ล้ำ และ การ ทด สอบ แห่ง ศีลธรรม แม้ สังคม จะ เปิด กว้าง ขึ้น แต่ ความ เหลื่อม ล้ำ กลับ ยิ่ง ชัด ชน ชั้น กลาง เริ่ม เปราะ บาง ชน ชั้น ล่าง ต้อง ทำ งาน 2 อย่าง เพื่อ ประคอง ชีวิต บ้าน หรูหริน เจ้าพระยา อยู่ ห่าง จาก ชุม ชน แอ อัด เพียง กำแพง เดียว แต่ ความ ห่าง ใน ใจ นั้น ลึก กว่า น้ำ ท่วม ใด ๆ พระ มหาธี เดิน เยี่ยม ชุม ชน ทุก สัปดาห์ ท่าน
เห็น ชัด ว่า ความ ยาก จน ทาง วัตถุ ยัง ไม่ น่า กลัว เท่า ความ ยาก จน ทาง ใจ เมื่อ คน รู้ จัก ใช้ โทรศัพท์ ราคา แพง แต่ ไม่ รู้ จัก พูด คำ ว่า ขอบคุณ เรา กำลัง อยู่ ใน ภัย พิบัติ ทาง จิต วิญญาณ คำ พูด นั้น เหมือน เข็ม ทิ่ม กลาง อก ใคร หลาย คน เพราะ มัน ไม่ ใช่ คำ สอน แต่ คือ ความ จริง ที่ ทุก คน เห็น ชาว บ้าน เริ่ม กลับ มา สวด มนต์ ร่วม กัน ทุก เย็น เด็ก ๆ ที่ เคย เล่น เกม ออนไลน์ มา เข้า วัด มี การ สอน โยคะ และ นั่ง สมาธิ ใน ศาลา ชุม ชน สิ่ง เหล่า นี้ ไม่ ได้ ทำ ให้ ชีวิต ร่ำ รวย ขึ้น ทัน ที แต่ ทำ ให้ คน เริ่ม หาย ใจ พร้อม กัน อีก
ครั้ง 4 การ ตื่น รู้ ทาง สังคม พลัง เล็ก ๆ ที่ เริ่ม เปลี่ยน โลก หลัง น้ำ ท่วม ใหญ่ ผ่าน ไป เกือบ ปี หมู่ บ้าน ที่ เคย ถูก น้ำ ท่วม กลาย เป็น ชุม ชน ตัว อย่าง ด้าน สิ่ง แวด ล้อม ปุณภพ กับ เพื่อน แต่ง กลุ่ม รัก เจ้า พระยา พวก เขา ทำ ความ สะอาด คลอง ทุก เดือน ปลูก ต้น ไม้ และ สอน เด็ก ให้ รู้ เรื่อง การ แยก ขยะ ทีวี ท้อง ถิ่น มา สัมภาษณ์ และ พระ มหาที ให้ พร ว่า การ สร้าง ชาติ ไม่ ได้ เริ่ม ที่ รัฐสภา แต่ มัน เริ่ม ที่ รั้ว บ้าน ของ เรา เรื่อง เล็ก ๆ เช่น การ เก็บ ขยะ หรือ ช่วย กัน ซ่อม สะพาน กลาย เป็น หัว ข้อ ขาว ที่ ผู้ คน แชร์
กัน มาก กว่า การ เมือง ผู้ คน เริ่ม เชื่อ ว่า ความ ดี ไม่ จำเป็น ต้อง ยิ่ง ใหญ่ แต่ ต้อง ต่อ เนื่อง ยาย ชื้น บอก กับ หลาน ๆ ว่า คำ ว่า ศรีวิไล จะ เกิด ไม่ ได้ เลย ถ้า เรา ยัง โยน ขยะ ลง น้ำ เพราะ มัน คือ สัญลักษณ์ ของ ใจ ที่ ยัง ไม่ สะอาด 5. การ ก่อ รูป ของ ยุค ใหม่ เมื่อ ความ แตก ต่าง เริ่ม กลาย เป็น พลัง เวลา ผ่าน ไป อีก 1 ปี ประเทศ กลับ มา มี ความ หวัง กลุ่ม คน รุ่น ใหม่ กับ คน รุ่น เก่า เริ่ม จับ มือ กัน มาก ขึ้น มี โครง การ ชาว ศรีวิไล โมเดล ที่ เกิด จาก การ รวม ตัว ของ นัก ธุรกิจ พระ สงฆ์ และ ชาว บ้าน เป้า หมาย ไม่ ใช่ การ รวย เร็ว
แต่ คือ การ สร้าง ระบบ เศรษฐกิจ ที่ มี ศิล และ ธรรม ใช้ แรง คน สติ และ ความ เมตตา เป็น ทุน งาน เปิด ตัว จัด ขึ้น ที่ วัด ท่า มี ทั้ง พระ นัก เรียน และ เจ้า ของ กิจการ เล็ก ๆ เข้า ร่วม พระ มหาธี กล่าว บน เวที อย่าง สงบ ว่า ถิ่น กา ขาว คือ ยุค ที่ เรา เห็น แต่ ความ ต่าง ส่วน ชาว ศรีวิไล คือ ยุค ที่ เรา ใช้ ความ ต่าง นั้น สร้าง สิ่ง เดียว กัน เสียง ปรบ มือ ดัง ยาว กว่า ที่ ใคร คาด ปุณภพ หัน ไป มอง ยาย ชื้น ที่ นั่ง ยิ้ม อยู่ ข้าง ๆ แวว ตา เธอ เต็ม ไป ด้วย น้ำ ตา แห่ง ความ โล่ง ใจ เพราะ เธอ รู้ ว่า คำ ทำนาย ที่ เคย เป็น เพียง ตัว
หนังสือ บน ข่อย กำลัง เริ่ม เคลื่อน ไหว ใน ชีวิต จริง 6 บท สรุป ของ เรื่อง นี้ เมื่อ แผ่น ดิน เริ่ม เข้า ใจ ตน เอง ค่ำ วัน นั้น แสง อาทิตย์ สุด ท้าย ตก กระทบ ผิว น้ำ เป็น ประกาย ทอง สะพาน ข้าม แม่ น้ำ เจ้าพระยา เต็ม ไป ด้วย ผู้ คน ที่ เดิน กลับ บ้าน มี ทั้ง คน งาน นัก เรียน และ พระ ภิกษุ เดิน ปะ ปน กัน ไม่ มี ใคร พูด ถึง คำ ว่า แตก แยก อีก เพราะ ใน วินาที นั้น ทุก คน อยู่ ใน ภาพ เดียว กัน ภาพ ของ แผ่น ดิน ที่ เริ่ม เข้า ใจ ตน เอง พระ มหาที มอง ไป ที่ ขอบ ฟ้า แล้ว พูด กับ ปุณพผ เบา ๆ ว่า คำ ว่า ศรีวิไล ไม่ ใช่ ของ ขวัญ จาก สวรรค์
มัน คือ ผล สอบ ของ คน ทั้ง ชาติ และ ตอน นี้ เรา กำลัง สอบ อยู่ บนพ ยิ้ม เขา เข้า ใจ แล้ว ว่า การ เป็น ชาว ศรีวิไล ไม่ ใช่ เรื่อง ของ ยุค กษัตริย์ แต่ คือ ภารกิจ ของ ประชา ชน ทุก คน จาก ถิ่น กา ขาว ที่ เต็ม ไป ด้วย ความ ไม่ เข้า ใจ กำลัง ถูก เชื่อม ด้วย สะพาน ชื่อ ว่า ศรัทธา ใน ความ ดี คืน วัน นั้น ลม แม่ น้ำ พัด เย็น อ่อน เสียง ระฆัง จาก วัด ดัง ไกล ถึง อีก ฝั่ง ของ เมือง แสง ไฟ บน ตึก สูง สะท้อน กับ ผืน น้ำ ราว ดาว นับ พัน บน พื้น โลก และ ท่าม กลาง ความ วุ่นวาย ของ โลก สมัย ใหม่ มี บาง สิ่ง ที่ ยัง คง เหมือน
เดิม คือ แสง แห่ง ศรัทธา ที่ ส่อง อยู่ ใน ใจ คน ไทย ทุก คน มัน อาจ ยัง ไม่ ใช่ ยุค ศรีวิไล สมบูรณ์ แต่ มัน คือ รุ่ง อรุณ ของ การ เปลี่ยน ผ่าน ที่ แท้ จริง ยุค ที่ แผ่น ดิน เริ่ม เตือน และ คน เริ่ม รู้ ว่า การ เป็น ชาว ศรีวิไล ไม่ ได้ เริ่ม ที่ ใคร แต่ เริ่ม ที่ ใจ เรา เอง บท ที่ 5 ปริศนา รัชกาล ที่ 11 อานิสงส์ ของ การ ไม่ เขียน ต่อ ยาม เย็น วัน หนึ่ง หลัง การ ประชุม โครง การ ชาว ศรีวิไล โมเดล สิ้น สุด ลง พระ มหาธี ยัง คง นั่ง สงบ อยู่ ใน ศาลา แสง อาทิตย์ คล้อย ลง เหนือ แม่ น้ำ เจ้าพระยา เป็น ริ้ว ธง แดง ลม อุ่น จาก ฝั่ง ตะวัน ตก พัด
เข้า มา ทำ ให้ พัด จีวร ของ ท่าน พลิ้ว เบา ๆ เบื้อง หน้า ท้อง ฟ้า เริ่ม เปลี่ยน สี จาก ทอง เป็น ม่วง อ่อน เสียง ระฆัง เย็น ดัง ขึ้น 3 ครั้ง เหมือน เตือน ว่า อีก วัน หนึ่ง ได้ ผ่าน ไป อีก 9 บน พาน ไม้ ข้าง ตัว ของ ท่าน มี สมุด ข่อย เล่ม เดิม ที่ นำ กลับ มา เปิด อ่าน อีก ครั้ง หลัง จาก เก็บ ไว้ นาน หลาย เดือน คืน นี้ พระ มหาที ไม่ ได้ ตั้ง ใจ อ่าน ใหม่ เพื่อ ศึกษา ความ หมาย แต่ เพื่อ ค้น หา คำ ถาม ที่ ค้าง อยู่ ใน ใจ ทำไม คำ ทำนาย ถึง หยุด ลง ที่ รัชกาล ที่ 10 1 สมุด ข่อย ที่ เงียบ เหมือน มี ชีวิต ท่าน พลิก หน้า กระดาษ จน ถึง ตอน สุด ท้าย บรรทัด
จบ ลง ด้วย คำ ว่า ชาว ศรีวิไล ไม่ มี ช่อง ว่าง ไม่ มี จุด ไข ปลา ไม่ มี คำ ต่อ เหมือน คน จง ใจ วาง ปากกา แล้ว หยุด นิ่ง โดย ไม่ กล่าว คำ อำลา แต่ ยิ่ง มอง นาน ก็ ยิ่ง รู้ สึก เหมือน ตัว หนังสือ ยัง คง หาย ใจ อยู่ ปุณภพ ที่ เดิน เข้า มา พร้อม หนังชา เห็น ท่าน จ้อง สมุด อยู่ นาน จึง ถาม ด้วย ความ เคารพ หลวง พี่ ครับ ทำไม มัน ถึง จบ แค่ นั้น ไม่ มี คำ ต่อ เลย พระ มหาที ยิ้ม บาง ๆ ก่อน ตอบ บาง ผู้ เขียน อาจ ตั้ง ใจ ไม่ เขียน ต่อ เพื่อ ให้ เรา ทุก คน เป็น ผู้ เขียน บท สุด ท้าย เอง ประโยค นั้น เหมือน เปลว เทียน เล็ก ๆ จุด ขึ้น ใน
ใจ ปุณภพ ทัน ที เขา นิ่ง เงียบ ไม่ ใช่ เพราะ เข้า ใจ ทั้ง หมด แต่ เพราะ เริ่ม รู้ ว่า ความ เงียบ ของ หน้า กระดาษ สุด ท้าย นั้น อาจ มี เสียง ดัง กว่า คำ ทำนาย ทั้ง หมด ที่ เคย เคย มี มา 2 แนว ทาง แห่ง การ ตี ความ ไม่ นาน นัก เรื่อง คำ ทำนาย หยุด ที่ รัชกาล ที่ 10 ก็ แพร่ ไป ทั่ว สื่อ บาง คน ตี ความ ว่า นี่ คือ จุด สิ้น สุด ของ ราชวงศ์ จักรี อีก ฝ่าย กลับ มอง ว่า นี่ คือ การ เริ่ม ต้น ของ ยุค ใหม่ ที่ ถาวร ใน ราย การ สนทนา ธรรม ที่ พระ มหาที ได้ รับ เชิญ ท่าน ถูก ถาม ตรง ๆ หลวง พี่ ครับ เห็น ว่า รัชกาล ที่ 11 จะ มี จริง
มย หรือ ว่า หมด ยุค แล้ว ท่าน ตอบ ด้วย น้ำ เสียง สงบ คำ ถาม นี้ ไม่ ควร ถาม ว่า จะ มี มย แต่ ควร ถาม ว่า เรา พร้อม จะ สร้าง ยุค ต่อ ไป หรือ ยัง หาก ชาติ ยัง มี ศีล มี ธรรม และ มี ศรัทธา รัชกาล ใด ก็ เป็น รัชกาล แห่ง ศรีวิไล ได้ ทั้ง นั้น ผู้ ดำเนิน ราย การ เงียบ ไป ชั่ว ครู่ แล้ว หัวเราะ เบา ๆ ว่า พูด แบบ นี้ ท่าน โยน คำ ตอบ กลับ มา ที่ พวก เรา หมด เลย นะ ครับ พระ มหาธี เพียง ยิ้ม ว่า เพราะ ชะตา ชาติ ไม่ เคย อยู่ ใน สมุด ข่อย แต่ อยู่ ใน มือ ของ คน ไทย ทุก คน ต่าง หาก 3 รัทายาท และ ความ หวัง ที่ ยัง เติบ โต
ใน ข่าว ช่วง นั้น โลก ทั้ง โลก จับ ตา ไป ที่ พระ ราชกรณียกิจ ของ สมเด็จ พระ เจ้า ลูก ยา เธอ เจ้า ฟ้า ทีปังกร รัศมีโชติ พระ ราชโอรส ใน รัชกาล ที่ 10 ภาพ ของ พระ องค์ ที่ ทรง ร่วม กิจกรรม กับ เด็ก เยียบ โรง เรียน และ ทรง ศึกษา พระ ธรรม ใน วัด หลาย แห่ง ถูก เผย แพร่ ทั่ว สื่อ ผู้ คน เริ่ม พูด ถึง แสง แห่ง ความ หวัง ที่ อาจ นำ พา ไทย สู่ ยุค แห่ง ความ ร่ม เย็น บุณภพ เบือ ข่าว เหล่า นั้น ใน โทรศัพท์ แล้ว เงย หน้า ขึ้น ถาม พระ มหาที ว่า หลวง พี่ คิด ว่า พระ องค์ ท่าน จะ เป็น รัชกาล ที่ 11 ตาม คำ ทำนาย ไหม ครับ พระ มหาที ตอบ เรียบ ง่าย พระ องค์ ท่าน
คือ รัทายาท ตาม กฎ มณเฑียนบาน แต่ คำ ว่า รัชกาล ที่ 11 ไม่ ได้ หมาย ถึง พระ นาม ของ ใคร เท่า นั้น มัน หมาย ถึง การ สืบ ต่อ ของ ธรรมะ และ ความ ดี ต่าง หาก ท่าน หยุด เล็ก น้อย ก่อน เสริม ว่า เมื่อ ใด ที่ คน ไทย กลับ มา รัก กัน เคารพ กัน และ ตั้ง มั่น ใน ความ ดี เมื่อ นั้น เรา ทุก คน จะ ได้ อยู่ ใน ยุค รัชกาล ที่ 11 ด้วย กัน ทั้ง หมด โดย ไม่ ต้อง รอ พิธี ราชาภิเษก ใด ๆ 4 ยุค ศรีวิไล มา ไม่ ถึง ใน ค่ำ คืน ต่อ มา ปุณภพ เดิน กลับ บ้าน ผ่าน สะพาน ฆ่า แม่ น้ำ ลม พัด แรง จน ธง ชาติ บน ยอด เสา โบก สะบัด เขา มอง แสง ไฟ ของ เมือง ใหญ่ ไกล ๆ แล้ว นึก
ถึง คำ ว่า ศรีวิไล ที่ พระ มหาที พูด บ่อย นัก แต่ เมื่อ มอง ราบ ตัว เขา เห็น ข่าว การ เมือง ที่ ยัง ขัด แย้ง เห็น คน ทะเลาะ กัน ใน โลก ออนไลน์ เห็น คน ยาก จน ที่ ยัง หา เช้า กิน ค่ำ เห็น วัย รุ่น ที่ สับสน กับ อนาคต เขา อด ถาม ใน ใจ ไม่ ได้ ว่า นี่ หรือ คือ ยุค ศรีวิไล แต่ เมื่อ มอง กลับ ไป ที่ ฝั่ง วัด เขา เห็น กลุ่ม เด็ด นัก เรียน ใน ชุด ขาว นั่ง ฟัง ธรรม อยู่ ใน ศาลา เสียง พระ มหาที แว่ว ไกล ๆ ว่า ยุค ศรีวิไล ไม่ ใช่ ของ ขวัญ ที่ ฟ้า จะ หย่อน ลง มา ให้ เรา แต่ คือ สวน ผลไม้ ที่ ต้อง รด น้ำ ด้วย ความ ดี ทุก วัน
บุณภพ ยิ้ม บาง ๆ เขา เริ่ม เข้า ใจ ว่า สิ ศรีวิลัย ไม่ ได้ หมาย ถึง การ ไม่ มี ปัญหา แต่ มัน หมาย ถึง สังคม ที่ รู้ จัก เรียน จาก ปัญหา โดย ไม่ ทำ ร้าย กัน นั่น ต่าง หาก คือ ความ เจริญ ที่ แท้ จริง เจริญ จาก ข้าง ใน ก่อน เจริญ ภาย นอก 5 การ ตื่น รู้ ร่วม กัน ของ แผ่น ดิน ไม่ กี่ เดือน ถัด มา เกิด เหตุ การณ์ ดิน ไหว ขนาด เล็ก ใน ภาค เหนือ อีก ครั้ง แต่ แทน ที่ ผู้ คน จะ ตื่น ตระหนก เหมือน ครั้ง ก่อน ทุก สำนัก ข่าว กลับ เห็น ภาพ ที่ แปลก ตา ชาว บ้าน ออก มา ช่วย กัน ตรวจ สอบ ความ เสีย หาย อย่าง สงบ ไม่ มี การ แย่ง ของ
บริจาค ไม่ มี ข่าว ลือ ร้าย แรง บาง คน พูด ว่า ปี นี้ คน ไทย ใจ เย็น ขึ้น เยอะ เลย นะ เพราะ มหาที ฟัง ข่าว แล้ว เพียง ยิ้ม เพราะ คน เริ่ม มี สติ แผ่น ดิน ก็ เลย ต้อง ไหว ไม่ แรง ใน ขณะ เดียว กัน เศรษฐกิจ เริ่ม ฝืน ผู้ คน หัน กลับ มา ทำ เกษตร อินทรีย์ ใช้ พลัง งาน แสง อาทิตย์ และ พึ่ง พา กัน ใน ชุม ชน รัฐบาล ประกาศ นโยบาย เศรษฐกิจ พอ เพียง ใหม่ ที่ อ้าง อิง หลัก ธรรม คำ สอน ของ รัชกาล ที่ 9 ผู้ เชี่ยว ชาญ จาก ต่าง ประเทศ ถึง กับ บอก ว่า ประเทศ ไทย กำลัง เข้า สู่ ยุค แห่ง ความ สมดุล ใหม่ ปุณภพ ยืน มอง ฟ้า หลัง ฝน
ที่ วัด ท่า เสียง พระ สวด เย็น ดัง กังวาล สะท้อน ลง แม่ น้ำ เขา รู้ สึก เหมือน เสียง นั้น ไม่ ได้ มา จาก พระ สงฆ์ เท่า นั้น แต่ มา จาก หัว ใจ ของ ผู้ คน ทั้ง ประเทศ ที่ กำลัง สวด พร้อม กัน โดย ไม่ ได้ นัด หมาย 6 บท สรุป ของ เรื่อง นี้ การ ไม่ เขียน ต่อ ที่ กลาย เป็น คำ สอน สูง สุด คืน นั้น พระ มหาธี ปุด สมุด ข่อย อีก ครั้ง วาง ไว้ ข้าง เทียน เล่ม เล็ก ท่าน หลับ ตา แล้ว พึมพำ เบา ๆ ผู้ ที่ จบ เรื่อง โดย ไม่ เขียน ต่อ คือ ผู้ ที่ เชื่อ ว่า มนุษย์ มี ศักยภาพ จะ เขียน อนาคต ของ ตน เอง ได้ ย ชื้น ซึ่ง มา นั่ง ฟัง อยู่ มุม ศาลา ยิ้ม พร้อม
น้ำ ตา สมุด ค่อย หยุด แต่ ฟ้า ยัง เดิน มัน คง อยาก ให้ เรา ก้าว แทน มัน แล้ว ล่ะ หลวง พี่ เสียง คลื่น เบา ๆ กระทบ ตลิ่ง เหมือน เสียง ปรบ มือ จาก ผืน แผ่น ดิน พระ มหาธี หัน มา มอง ปุณภพ แล้ว กล่าว ประโยค สุด ท้าย ของ ค่ำ คืน รัชกาล ที่ 11 จะ มา หรือ ไม่ ไม่ สำคัญ เท่า กับ ว่า เรา ได้ เริ่ม ต้น ยุค แห่ง ศรีวิไล ใน ใจ แล้ว หรือ ยัง ใน ความ มืด นั้น แสง เทียน สะท้อน เป็น วง กลม รอบ พาน ทอง เงา ของ ทุก คน ใน ศาลา ทอด ยาว รวม กัน เป็น เงา เดียว เหมือน บอก ว่า ชาติ ไทย ไม่ ได้ อยู่ ใน มือ ของ คน ใด คน หนึ่ง แต่ อยู่ ใน มือ ของ เรา ทุก
และ ใน ยาม ที่ ลม จาก แม่ น้ำ พัด แรง ขึ้น อีก ครั้ง สมุด ข่อย โบราณ ก็ พลิก เอง อย่าง ช้า หน้า สุด ท้าย ที่ ว่าง เปล่า ถูก เปิด ออก โดย สาย ลม ราว กับ เชิญ ให้ คน รุ่น ใหม่ เขียน ต่อ ไม่ ใช่ ด้วย หมึก แต่ ด้วย การ กระทำ ใน คืน เงียบ สงัด นั้น เสียง พระ สวด ปิด ท้าย ดัง ก้อง สัพเพ สัตตา สุขิตา โหนตุ ขอ สัตว์ ทั้ง หลาย จง เป็น สุข เถอะ และ คำ สวด นั้น ลอย ไป พร้อม ลม เหนือ เจ้าพระยา เหมือน เสียง ของ แผ่น ดิน ที่ กำลัง เริ่ม ต้น เขียน บท ใหม่ ด้วย มือ ของ ตน เอง บท ที่ 6 คู่ มือ ผ่าน พ้น จาก สัญญาณ เตือน สู่ สังคม ศรีวิไล
อรุณ วัน ใหม่ หลัง จาก คืน ที่ สมุด ข่อย เปิด หน้า สุด ท้าย โดย แรง ลม หมอก บาง ลอย เหนือ แม่ น้ำ เจ้าพระยา เสียง นุกเอี้ยง บิน ข้าม หลังคา วัด ดัง เป็น จังหวัด เรียบ ง่าย น้ำ จน เกิด ประกาย เป็น พัน แฉก เหมือน ผืน ดิน กำลัง จารึก รอย ใหม่ ของ ตัว เอง เช้า วัน นั้น ไม่ ใช่ วัน ธรรมดา มัน คือ วัน ที่ ทุก คน ใน ชุม ชน ตั้ง ใจ ให้ เป็น วัน ฟัง เสียง ฟ้า วัน แห่ง การ เริ่ม ต้น ใหม่ หลัง ภัย และ คำ ทำนาย ทั้ง หลาย ถูก ถอด รหัส จน หมด ไม่ ใช่ เพื่อ บวง สรวง แต่ เพื่อ เรียน รู้ วิธี อยู่ ร่วม กับ โลก อย่าง เข้า ใจ 1 แผนที่
ใหม่ ของ การ อยู่ รอด พระ มหาธี ชวน ชาว บ้าน มา รวม ตัว กัน ใน ศาลา แทน ที่ จะ เทศน์ เหมือน เคย ท่าน กลับ วาด รูป วง กลม ใหญ่ บน กระดาน หมาย แล้ว เขียน คำ เพียง 3 คำ ไว้ ตรง กลาง คำ ว่า กาย ใจ สังคม 3 วง นี้ คือ บ้าน ของ เรา ท่าน กล่าว หาก บ้าน ใด พัง บ้าน อื่น ก็ อยู่ ไม่ ได้ ท่าน เริ่ม แจก คู่ มือ ผ่าน พ้น ที่ วัด และ ชาว บ้าน ร่วม กัน เขียน หลัง ผ่าน ภัย ครั้ง ใหญ่ เนื้อ หา มี เพียง 3 บท แต่ ทุก บรรทัด ถูก กลั่น จาก ประสบการณ์ จริง ของ ผู้ คน บท ที่ 1 เตรียม กาย รับ ภัย ไม่ ใช่ แค่ กัก อาหาร หรือ เก็บ ของ ขึ้น
สูง แต่ คือ การ จัด โครง สร้าง ชีวิต ให้ พร้อม สำรอง อาหาร 2 สัปดาห์ มี เครื่อง มือ ฉุกเฉิน ไฟ ฉาย หญ้า เสื้อ กัน ฝน เรียน รู้ เส้น ทาง อพยพ ใกล้ บ้าน สร้าง เครือ ข่าย เพื่อน บ้าน ไม่ ต่ำ กว่า 3 ครัว เรือน บท ที่ 2 เตรียม ใจ รับ ความ ไม่ แน่ นอน ภัย ธรรมชาติ ไม่ อาจ ห้าม แต่ ใจ ที่ มั่น คง ทำ ให้ เรา ยืน อยู่ ได้ ฝึก สติ ทุก วัน หาย ใจ เข้า ออก ด้วย สำนึก ถึง ปัจจุบัน สวด มนต์ หรือ ภาวนา อย่าง สม่ำ เสมอ เขียน บันทึก ความ กตัญญู 1 ข้อ ก่อน นอน ถ้า เกิด เหตุ ให้ นึก ถึง คน อื่น ก่อน ของ ตน เพราะ ใจ ที่ ให้ คือ เกราะ ที่ ป้อง กัน ความ ตื่น ตระหนก บท
ที่ 3 ฟื้น สังคม หลัง พายุ ใช้ หลัก 3 ให้ แรง ให้ ใจ ให้ เวลา แบ่ง ของ เหลือ ไม่ ใช่ ของ ขาด ประชุม กัน แบบ ไม่ ตำหนิ แต่ หา ทาง แก้ ส่ง ต่อ ความ รู้ ไม่ ใช่ ความ กลัว คู่ มือ เล่ม บาง นี้ ไม่ ได้ จัด พิมพ์ หรูหรา แต่ ทุก บ้าน มี ไว้ ประจำ หิ้ง พระ เหมือน เครื่อง ราง ใหม่ ของ ยุค ศรีวิไล เครื่อง ราง ที่ ไม่ ได้ ทำ จาก ทอง หรือ ผ้า ยันต์ แต่ ทำ จาก สติ และ การ ลง มือ จริง 2 เศรษฐกิจ แห่ง ศีลธรรม หลัง ภัย ผ่าน ไป เศรษฐกิจ ไทย เริ่ม ขยับ ช้า ๆ แต่ มั่น คง คน เลิก ฝัน ถึง ความ รวย ฉับ พลัน กลับ มา ทำ งาน เล็ก ๆ ที่ ยั่ง ยืน วัด ท่า กลาย เป็น
ศูนย์ เรียน รู้ เรื่อง เศรษฐกิจ บุญ ที่ ผสม หลัก พอ เพียง เข้า กับ เทคโนโลยี คุณภพ กับ เพื่อน ร่วม ทีม สร้าง แพลตฟอร์ม ออนไลน์ ชื่อ ว่า ตลาด ใจ ดี ให้ คน ขาย สินค้า ท้อง ถิ่น ได้ โดย ไม่ ต้อง พึ่ง นาย ทุน ใหญ่ ราย ได้ ส่วน หนึ่ง นำ กลับ ไป พัฒนา หมู่ บ้าน หลัก เกณฑ์ เดียว ของ ตลาด คือ ขาย ด้วย ใจ ซื่อ ซื้อ ด้วย ใจ เมตตา มี คน แซว ว่า แนว คิด แบบ นี้ คง อยู่ ได้ ไม่ นาน ใน โลก ธุรกิจ แต่ ผ่าน ไป 1 ปี ตลาด ใจ ดี กลับ เติบ โต เพราะ ความ จริง ใจ นั้น หา ยาก ใน สังคม ต่าง ชาติ เริ่ม เข้า มา ศึกษา โมเดล นี้ และ นัก ข่าว เรียก มัน ว่า เศรษฐกิจ แห่ง
ศีลธรรม พระ มหาที กล่าว กับ นัก ข่าว สั้น ๆ ว่า เรา มัก ถาม ว่า เศรษฐกิจ จะ ฟื้น ไหม แต่ แท้ จริง ต้อง ถาม ว่า ศีลธรรม จะ ฟื้น ไหม เพราะ ถ้า มัน ฟื้น เศรษฐกิจ ก็ ตาม มา เอง 3. การ ฟื้น ฟู วัฒนธรรม แห่ง สติ ใน เมือง ใหญ่ โรง เรียน และ มหาวิทยาลัย เริ่ม บรรจุ หลัก สูตร สติศึกษา เด็ก ประถม เรียน หาย ใจ รู้ ลม หาย ใจ แทน การ ท่อง จำ สูตร คูณ อย่าง เดียว นัก ศึกษา ได้ รับ การ ฝึก ฝน ให้ ใช้ เทคโนโลยี อย่าง มี สติ ทุก วัน ศุกร์ มี 1 ชั่วโมง แห่ง ความ เงียบ ให้ ทั้ง โรง เรียน หยุด ทุก กิจกรรม แล้ว นั่ง นิ่ง ร่วม กัน
ผล ลัพธ์ ชัด เจน กว่า ที่ ใคร คาด อัตรา การ ทะเลาะ วิวาท ลด ลง การ ร่วม มือ เพิ่ม ขึ้น ประเทศ ที่ เคย เต็ม ไป ด้วย เสียง เออ อะ เริ่ม มี เสียง เงียบ ที่ อบ อุ่น แทน ปุณภพ ไป เยี่ยม โรง เรียน ใน จังหวัด หนึ่ง เห็น เด็ก ๆ นั่ง สมาธิ แล้ว ปลาย ลูก โป่ง คำ ดี ขึ้น ฟ้า บน ลูก โป่ง มี คำ ว่า เมตตา ให้ อภัย สามัคคี เขา ยก กล้อง ขึ้น ถ่าย และ พูด กับ ตัว เอง เบา ๆ ว่า นี่ แหละ ศรีวิไล ใน ชีวิต จริง 4 บท เรียน จาก ธรรมชาติ ชาติ ครู ที่ ไม่ ใช้ คำ พูด ตี ถัด มา น้ำ หลาก อีก ครั้ง แต่ ไม่ รุนแรง เหมือน ก่อน เพราะ ผู้ คน เตรียม พร้อม บ้าน ริม แม่ น้ำ ยก
พื้น สูง ขึ้น ถนน มี ทาง ระบาย น้ำ ทุก หมู่ บ้าน มี เรือ กู้ ภัย เด็ก ๆ เรียก เหตุ การณ์ นั้น ว่า น้ำ แห่ง การ ทด สอบ มาก กว่า น้ำ แห่ง ภัย เมื่อ ภัย ธรรมชาติ กลาย เป็น ครู แทน ที่ จะ เป็น ศัตรู ความ กลัว ใน ใจ คน ก็ ค่อย ๆ สงบ เพราะ มหา หา ที กล่าว ระหว่าง เทศน์ ว่า ธรรมชาติ ไม่ เคย โกรธ ใคร มัน เพียง เตือน ให้ เรา อยู่ ใน ที่ ของ เรา เมื่อ ใจ อยู่ ใน ธรรม น้ำ จะ ไหล พอ ดี ลม จะ พัด พอ เหมาะ ภาย นอก สะท้อน โลก ภาย ใน เสมอ คำ สอน นั้น กลาย เป็น คติ ของ โรง เรียน วัด และ แม้ แต่ หน่วย งาน ราชการ หลาย แห่ง ทุก คน เริ่ม เข้า ใจ ว่า การ
รักษา โลก ไม่ ใช่ เรื่อง ของ นัก อนุรักษ์ เพียง กลุ่ม เดียว แต่ คือ หน้า ที่ ร่วม ของ ทุก ผู้ มี ลม หัก หาย ใจ 5 ศรีวิไล ใน หัว ใจ คน ธรรมดา หลาย ปี ผ่าน ไป คำ ว่า ชาว ศรีวิไล เริ่ม ถูก ใช้ ใน ชีวิต ประจำ วัน ไม่ ใช่ ใน ข่าว หรือ งาน วิชาการ แต่ ใน คำ พูด เล็ก ๆ ของ ชาว บ้าน แม่ ขา ขาย ข้าว แกง พูด กับ เด็ก ที่ ช่วย ยก ของ ว่า ขอบใจ นะ ลูก คน ดี แบบ นี้ แหละ ชาว ศรีวิไล ของ แท้ คน ขับ วิน เจอ เงิน ตก แล้ว ส่ง คืน เจ้า ของ คน แถว นั้น ยก มือ ไหว้ แล้ว ว่า ดี จริง ๆ ศรีวิไล ยัง อยู่ ใน บ้าน เรา ไม่ มี ใคร ต้อง สวม ชุด ขาว ไม่ มี ใคร
ต้อง ปฏิบัติ ธรรม ใน ป่า แต่ ทุก คน เริ่ม เข้า ใจ ว่า ศรีวิไล ไม่ ใช่ ชื่อ ยุค แหก คือ คุณภาพ ของ ใจ ที่ มี ต่อ กัน ใน วัด ท่า ใย ชื้น นั่ง มอง เด็ก ๆ ที่ ช่วย กัน ล้าง ถัง น้ำ แสง อาทิตย์ ตก กระทบ ผิว น้ำ เป็น สี ทอง อ่อน เธอ พูด กับ อุณภพ ที่ มา ยืน ข้าง ๆ ว่า เห็น ม ลูก ฟ้า ไม่ ได้ ต้องการ คน รู้ อนาคต หรอก ฟ้า อยาก ได้ คน ทำ ปัจจุบัน ให้ ดี ที่ สุด ปุณภพ ยก มือ ไหว้ ยาย พูด เหมือน คำ สอน หลวง พี่ เลย ยาย หัวเราะ ก็ หลวง พี่ เขา เอา มา จาก ใจ ธรรมดา ของ คน แก่ แบบ ฉัน นั่น แหละ 6 บท สรุป ของ เรื่อง นี้ แสง ทอง เหนือ แผ่น วิน ที่ เรียน รู้ เมื่อ ถึง
วัน ครบ รอบ 10 ปี หลัง ปี แห่ง การ ตื่น รู้ ประเทศ ไทย จัด งาน เล็ก ๆ ทั่ว ประเทศ ใน ชื่อ วัน แห่ง แผ่น ดิน รู้ คุณ ไม่ มี เวที ใหญ่ ไม่ มี ดอก ไม้ ราคา แพง แต่ ทุก จังหวัด พร้อม ใจ กัน ทำ สิ่ง เล็ก ๆ เพื่อ แผ่น ดิน บาง ที่ ปลูก ป่า บาง ที่ เก็บ ขยะ บาง ที่ สวด มนต์ ร่วม กัน พระ มหาธี ขึ้น กล่าว ธรรมเทศนา ใน งาน กลาง แม่ น้ำ เจ้าพระยา เสียง ท่าน ดัง ชัด กลาง สาย ลม เมื่อ 10 ปี ก่อน เรา ถาม ว่า แผ่น ดิน นี้ จะ รอด มั้ วัน นี้ เรา รู้ แล้ว ว่า แผ่น ดิน ไม่ เคย ต้อง รอด จาก อะไร มัน เพียง รอ ให้ เรา รู้ ขุ่น และ กลับ มา ดู แล มัน อีก
ครั้ง เสียง สวด พุทโธ ดัง คล้าย คลื่น น้ำ ผู้ คน พนม มือ มอง ฟ้า ที่ กำลัง เปลี่ยน สี บน ขอบ ฟ้า ทิศ ตะวัน ออก แสง ทอง ช้า ๆ คลุม ทั้ง ผืน แผ่น ดิน ปุณภพ หลับ ตา สูด ลม หาย ใจ เข้า เต็ม ปอด แล้ว พึม พำ ว่า นี่ แหละ ศรีวิไล ไม่ ใช่ คำ ทำนาย แต่ เป็น ชีวิต จริง ที่ เรา สร้าง เอง พระ มหาธี ยืน มอง ภาพ นั้น ด้วย สาย ตา อ่อน โยน ลม พัด จีวร สะบัด เทียน ใน พาน ไม่ ดับ แต่ เปลว ไฟ โยก เบา ๆ เหมือน กำลัง โบก มือ ให้ โลก ใหม่ ที่ เพิ่ง เริ่ม ต้น และ ใน เช้า วัน นั้น แผ่น ดิน ไทย ไม่ ได้ เพียง รอด ผล ไผ่ แต่ มัน ได้ ตื่น รู้ อย่าง แท้ จริง ไม่
ใช่ ด้วย ปาฏิหาริย์ จาก ฟ้า แต่ ด้วย ศรัทธา ของ ผู้ คน ที่ เลือก จะ รัก กัน ใน แสง ทอง อ่อน นั้น ฟ้า และ ดิน ไม่ แยก จาก กัน อีก ต่อ ไป เหลือ เพียง แผ่น ดิน เดียว ที่ เรียก ว่า ศรีวิไล ท้าย ที่ สุด นี้ หาก ผู้ ฟัง ท่าน ใด มี ประสบการณ์ เกี่ยว กับ เรื่อง นี้ ท่าน สามารถ มา แชร์ ประสบการณ์ เป็น ธรรมทาน เป็น การ สร้าง บุญ ทาน อัน ยิ่ง ใหญ่ ให้ ตน เอง เพราะ พระ พุทธเจ้า ทรง ตรัส ว่า การ ให้ ทำ เป็น ทาน ชนะ การ ให้ ทาน ทั้ง ปวง ขอ ขอบคุณ สำหรับ การ ติด ตาม รับ ฟัง ขอ ให้ ท่าน ได้ พบ กับ ความ สุข สงบ ใน ชีวิต อย่าง แท้ จริง
และ ทุกข์ ลม หาย ใจ ด้วย อำนาจ บารมี แห่ง ธรรม ของ องค์ สมเด็จ พระ สัมมาสัม พุทธเจ้า และ พระ รัตนตรัย อัน เลิศ ล้ำ ขอ โปรด เมตตา ประทาน พร ให้ ทุก ท่าน และ ครอบครัว ประสบ แต่ ความ สุข ความ เจริญ ปราศจาก โรค ภัย และ อันตราย ทั้ง ปวง ขอ ให้ มี โชค ลาภ เงิน ทอง ไหล มา เทมา ค้า ขาย รุ่งเรือง การ งาน ก้าว หน้า คิด สิ่ง ใด ขอ ให้ สำเร็จ สม ดัง ปรารถนา โดย เร็ว พลัน หาก ท่าน รู้ สึก เป็น มงคล ขอ เชิญ พิมพ์ สาธุ เพื่อ รับ พร อัน ประเสริฐ นี้ ร่วม กัน และ หาก ท่าน อยาก มี ธรรมะ ดี ๆ ไว้ เติม พลัง ใจ ใน ทุก ๆ วัน ขอ ฝาก กด ติด ตาม ช่อง แสง ธรรม นำ ชีวิต ไว้ ใน
ความ เมตตา ด้วย นะ ครับ
